Overleven in de wildernis voor gevorderden

Hallo allemaal!
Net terug van een 3-daagse tocht door het tropisch bos hier in het noorden van Guatemala.
We liepen met een groep van zes (Jan en Clasien uit Nederland en Casper en Tina uit Denemarken) We hadden een gids, die geboren was in Guatemala en op zijn tweede in Amerika is gaan wonen. Dus een Spaans en Engels sprekende man. Zijn motto was: ´Don´t worry guys, I got you covered´. Ons eten, water en hangmatten werden door paarden gedragen.
De eerste dag liepen we over een beetje saaie alsmaar rechtdoor lopende weg richting El Zotz. (dit betekent in maya-taal vleermuizen) Daar was een kamp, waar onze hangmatten konden worden opgehangen. ´s Avonds kon je je vrijwillig laten onder poepen door vleermuizen....dat vonden we niet zo nodig, maar we wilden wel graag zien, hoe ze met duizenden tegelijk uit de grot zouden vliegen voor hun nachtelijke uitstapje. Dat was zeker indrukwekkend!! Zoveel vleermuizen die met zijn allen tegelijk overvliegen, wat een gezicht en geluid!!
In het kamp kregen we heerlijk te eten, een prachtige sterrenlucht en daarna volgde een lekker nachtje slapen in de hangmat.
De volgende dag bezochten we ´s ochtends de archeologische site bij El Zotz. Een paar overwoekerde maya-ruines en wat steles. Door een donkere tunnel gekropen en een tempel beklommen. Vanaf de tempel kon je uitkijken over het bos en zagen we nog een kolibrie en een megacicade. Daarna kregen we vlak naast ons nog een gratis concert van wat brulapen.
Na de lunch liepen we weer verder richting het volgende kamp. Dit was de meest rampzalig dag van onze reis tot nu toe. Echt door een wolk van muskieten over een smal modderig paadje. We werden helemaal lek gestoken, ondanks de deet...
Wat ik nog wel leuk vond, was het gedeelte wat ik op een paard mocht afleggen. Alleen een beetje jammer van het wespennest, wat ik daardoor stoorde en mij een behoorlijk pijnlijke wespensteek opleverde..
Het volgende kamp was echt helemaal midden in het bos met nauwlijks voorzieningen. Nou ben ik wel gewend aan primitieve omstandigheden, maar het kwalijke vond ik, dat ze daar ook geen radio of zoiets hadden om contact op te nemen met de buitenwereld. En dat bleek vooral die nacht een probleem, toen Tina uit onze groep erg ziek werd. Bloedneus, continu overgeven, maagkrampen, ze gilde het af en toe echt uit van de pijn. Iedereen heeft zowat de hele nacht voor haar gezorgd, behalve de gids. Niet echt netjes...En gelukkig had ze geen koorts, want we konden daar echt totaal geen kant op met haar.
Verder zat er die nacht ook nog ongewenst bezoek in mijn muskietennet: een te grote spin. Niet zo heel groot, hoor, maar wel te groot. Ik vond, gezien de omstandigheden met Tina, dat ik me er maar even overheen moest zetten. Ik kon nu toch niet gaan gillen om een spin?
Gelukkig heeft ze nog wat geslapen en ging het na wat pijnstillers ´s ochtends wat beter.
Met de gehele groep zijn we toen dus toch richting Tikal, het eindpunt, gelopen. Een smal kronkelend paadje door de bush bush met gelukkig wat minder muskieten dan de dag ervoor...
In Tikal aangekomen is Tina direct naar de eerste hulp post gebracht en werd ze afgevoerd richting het ziekenhuis in Flores. Een beetje een vervelend einde van onze trip. Wij zijn toch maar de tempels in Tikal gaan bezoeken samen met Jan en Clasien. Het was zeker de moeite waard. Zelfs ik als cultuurbarbaar vond het mooi! Maar dan eigenlijk ook vooral het uitzicht vanaf tempel vier over de hele jungle en de brulapen, slingerapen, toekans, neusbeertjes en vlinders.
Terug gekomen in Flores snel een leuk hotel gevonden en toen begon nog een kleine nachtmerrie. Onze grote tassen moesten we nog terug regelen en we zouden nog 20 dollar terugkrijgen, omdat we met een grotere groep dan twee zijn weggeweest. De gids was ook nergens meer te bekennen, dus wij naar de travel agency. Die vent die ons voor de tocht zo aardig behandelde, was nu ineens veranderd in een grote eikel. Hij had geen idee waar onze tassen waren en deed net of hij niks met alles te maken had. En het geld zouden we niet van hem terug krijgen, maar van de gids of zo. Daar lieten we het natuurlijk niet bij zitten, alleen al vanwege onze tassen!! Dus hij bellen en ons anderhalf uur rondrijden in de omgeving, langs wel vier verschillende huizen en daar waren dan gelukkig eindelijk onze tassen!! Die hadden we dan tenminste terug! Het geld konden we wel vergeten, maar goed, wat is 20 dollar, als je je tas weer terug hebt. Vervolgens als klap op de vuurpijl, ging die man van de travel agency ons geld vragen voor het bellen en rondrijden!! Echt belachelijk. Dit hebben we uiteraard niet gedaan en zijn gaan genieten van een verfrissende douche en wat eten. Dat konden we wel gebruiken na 3 dagen jungle.
Vandaag hebben we bij de toeristenpolitie een klachtenforumlier ingevuld over deze travel agency, want we vonden niet dat we het hier bij konden laten zitten. Alleen al voor de toeristen, die ons volgen. Gelukkig was het allemaal snel gebeurd, want heel veel tijd wil je er ook niet aan besteden.
Vandaag gaan we een dagje uitrusten en zwemmen in het meer.
Morgen gaan we met de bus naar Honduras. Hopelijk gaat dat allemaal lukken, want we hebben gehoord, dat het bij de grens van Honduras nog wel eens gezeur is met stempeltjes...maar ja, we zien het wel, we gaan er gewoon vanuit, dat we morgenavond in Tela aan de noordkust van Honduras zitten!