140 km Kerry Way!!

Vrijdag 27 april stonden we heeel vroeg op om vervolgens tijdens de drukste dag van Schiphol weg te komen naar Cork.
Vanaf daar de trein naar Killarney en de laatste benodigdheden voor de wandeling inslaan. (heeele dure gastankjes)
Rond een uurtje of drie aan de wandel richting het Killarney National Park. De bewegwijzering van de Kerry way liet ons al vrij snel in de steek, maar gelukkig hadden we een kaart. Langs Mucross Abbey en Mucross House en het prachtige Mucross lake belandden we uit het toeristisch 'paarden met koetsen-stuk' bij Torc Waterfall. Een steil pad leidde ons helemaal naar boven en vanaf daar liepen we door oeroud eikenbos weg van alle toeristen. Na een stukje klimmen opende een prachtig oneindig berglandschap zich voor ons! Het werd al laat, dus tijd om een plekje voor de tent te zoeken. Dit werd een klein grasveldje langs een snel stromende rivier met op de achtergrond mooie gaspeldoornstruiken en bergen!
Lekker een potje stampot met hele zoute tomaatjes gemaakt en afgewassen in de rivier. Tijd om te slapen!

Zaterdagochtend hadden we het geniale idee om vroeg op te staan om de zon te zien opkomen. Dus ging zo tegen vijven de wekker. Was het dus nog donker...
Nou ja, toch even later een vroeg ontbijt met bezoek van een hert bovenop de heuvel!
En dat was niet het enige hert van die dag, want die waren ook op ochtendwandeling toen wij met ons eerste stuk lopen begonnen.
Ons pad weer smaller en smaller, langs een andere waterval, door stukjes bos met heel veel mossen en na een korte pauzestop eindigend bij het punt waar de Kerry Way twee kanten uit ging lopen. Wij kozen de richting naar Black Valley. Na een klein stukje weg met vergane kerk heeft Daphne nog even haar broek en zichzelf een beetje gesloopt door te vallen, maar kon gelukkig gewoon verder. Het smalle paadje met nogal veel stenen (vandaar de val) leidde naar Upper Lake. We zagen het monster van Loch Ness. Dus voor wie die zoekt, die zit dus niet in Schotland, maar in het Upper Lake bij Killarney.
Bij het water en veel schapen hebben we lekker lang pauze gehouden en fijn gecommuniceerd met de schapen. Na dit punt moesten we best veel asfalt lopen, dus hebben we ons zelf even op de asfaltmodus gezet en belandden we vrij snel bij onze noodles-pauze!
Niet veel verderop hadden we uitzicht op de hoogste berg van Ierland! Een lager bergje ernaast mochten wij beklimmen en boven zagen we weer een nieuw dal voor ons liggen. Ideale plek om de tent op te gaan zetten. Na deze steile afdaling met bloedsporen (is iemand voor ons wat minder goed vergaan denk ik) vonden we in een veld tussen de schapen een geschikte plek voor de tent. Afwas- en tandenpoetsriviertje in de buurt en een boerderij om drinkwater te scoren. Na de pasta lekker gaan slapen.

Zondag leek wat regenachtig te beginnen, maar het waren maar een paar spetters terwijl we richting de volgende te beklimmen heuvel liepen. Na een lange klim keken we uit over Lough Acoose (meer). Een wat minder steile afdaling bracht ons in een nieuwe vallei. Helaas hadden ze om dat meer een beetje veel asfalt heen gelegd en ook op de weg naar Glencar. Echt om chagrijnig van te worden. We hebben ons zelf dan ook maar op een drankje getracteerd in de enige pub/winkel in Glencar. Gelukkig mochten we daarna een prachtige rivierbedding volgen met hele coole hekjes. Ook volgde nog een kleine klim naar weer een prachtig uitzichtpunt over Lough Caragh! En het werd nog lekker zonnig ook! Na een afdaling en helaas weer best wel wat asfalt belandden we in een dorpje waar Martine en ik voor water zijn gaan bietsen. Kregen we er gewoon gratis m&m-s bij! Een laatste hoog gelegen pad leidde ons langs Lough Caragh naar de andere kant van de heuvel met uitzicht op Dingle Bay! Aangezien we een echte camping in het vooruitzicht hadden hebben we ook de laatste kilometers asfalt richting Glenbeigh eruit geperst. Na meer dan 30 km kwamen we dan ook best bedrogen uit toen bleek dat alle campingeigenaren in Glenbeigh anti-tent waren. We dachten van 1 eigenaar wel toestemming te hebben gekregen (via de telefoon) om toch te kamperen, maar dan zonder voorzieningen. Dus dat hebben we dan ook maar gedaan.

Maandagochtend stond dan de echte eigenaar (I'm the owner) voor onze neus, die niet zo blij was, dat onze tent op zijn camping stond. We bleken hem dus niet aan de telefoon te hebben gehad de avond ervoor. Gelukkig werd hij niet heel boos en konden we weer verder met onze wandeling. Stukje bos, stukje asfalt langs weilanden en toen een klim omhoog. Hekje open, hekje dicht en dat twintig keer achter elkaar. Het was geen paadje voor hoogtevreesmensen en je keek uit op een oude spoorbaan met tunnels. Henri en ik liepen bij de volgende klim nogal vooraan en hebben ons net over de heuvel 'verstopt' voor Martine en Daphne. Toen ze ons hadden gevonden hebben we maar meteen gelunchd voordat de enige nog beetje serieuze regenbui eraan kwam. Toen heeft het gewoon bijna een kwartier geregend!!!! Echt belachelijk. Toen het weer droog was hadden we een lolly-pauze en liepen we nog over brede, lange paden totdat we even over de rivier vlakbij Gortmore een geschikte plek voor de tent vonden.

Dinsdag zou een bijzondere dag worden, want we gingen het hoogste punt van de Kerry Way bereiken en in een B&B met bed en douche slapen! Wat een luxe!
Een niet al te steil klimmetje, maar wel steile afdaling bracht ons vlakbij een klein basisschooltje. We hadden toch water nodig, dus een mooi moment voor Henri en mij om daar even naar binnen te loeren. Twee schoolmeisjes brachten ons bij een kraantje. Weer aangevuld met water begonnen we dan aan het echte klimwerk. Zou dat al de hoogste zijn? Oh nee, er komt nog een berg achter. Nu dan? Oh, nog eentje. Dan eerst maar even lunchen. Martine ving de teken weer op en na weer vol energie te zitten beklommen we dan eindelijk echt de berg van het hoogste punt. Even de grond gekust en toen begon de afdaling. In de nieuwe vallei even weer wat asfalt doorkruisen en een ijsje gegeten bij het postkantoor van Mastergeehy. De dame van het postkantoor vertelde dat het nu nog zo'n drie uur naar Waterville zou zijn. Wij dachten, naar de kaart kijkend, dat het wel mee zou vallen. Nou niet dus. Wat een k..-pad. We mochten eigenlijk niet zeuren, omdat het geen asfalt was, maar het was echt een paar uur lang uitkijken dat je je enkel niet verzwikte. Wel prachtig uitzicht (volgens Daphne en Martine poepuitzicht) over het Lough Currane. Echt heel groot meer met nog wat Christelijke resten op een eilandje. Eindelijk, eindelijk, na lang lopen kregen we normaal grasveld en vervolgens belandden we in het plaatjes Waterville. Gezocht naar een B&B en een goede gevonden! Daarna gedouched!!!! en lekker uit eten geweest!!! Heerlijk rood wijntje gedronken en daarna in een bed geslapen, ook al sliep voor sommigen onder ons het lekkerder op een luchtbedje in de tent, dan in dit bed met nogal spiraal-achtige bodem. Maar ik heb heerlijk geslapen, hoor.

Woensdag hadden we een soort rustdag. Uitgeslapen, lekker vet ontbijt, boodschappen gedaan, want al het eten was op en daarna even op het strand gezeten. Langzaamaan een heuvel opgelopen en bovenop hadden we uitzicht over de baai bij Caherdaniel! Hierna was even onduidelijkheid over de route, want op de kaart stond iets anders ingetekend, dan de richtingaanwijzers aangeven. (deze zijn nog wel eens verdraaid door de wind, dus moet je altijd even goed opletten) Uiteindelijk bleek het toch te kloppen en liepen we na een paar makkelijke wegen weer over smalle paadjes over heuvels en door een soort sprookjesbos met beekje! Ineens waren we in Caherdaniel en bleken we dus alweer 13 km te hebben gelopen. Lekker uitgebreid gelunchd bij nogal luidruchtig kraaien en toen verder gelopen de volgende heuvel op, waar vanaf je op een gegeven moment uitzicht had op Beara schiereiland! De Kenmare Bay lag er prachtig bij door het zonnige weer. Echt heel blauw water! Dit stuk pad was echt heel relaxed. Heel breed graspad met supermooi uitzicht! Henri heeft nog even met een local staan kletsen en na nog een klein gedeelte asfaltweg vonden we een mooi weiland voor onze tent. Tenminste, dat leek zo. Maar.....dit weiland en vooral het riviertje ernaast werd bewoond door midges!!!!! Dus zaten we de halve avond wapperend voor de tent en waren we lopend onze koffie en thee aan het drinken. Ook de afwas in het riviertje doen is onder deze omstandigheden erg fascinerend. Henri was slim en bezocht nog even het 2 km verderop gelegen fort uit de 4e eeuw.

Donderdagochtend waren die beesten er dus nog steeds. Dat werd dus heel aangenaam ontbijten, tent afbreken en inpakken.
Vervolgens beklommen we een nogal drassige berg, waar niet iedereen het helemaal droog heeft gehouden. Ook een drassige afdaling volgde. Hierna konden Martine, Daphne en ik lang pauze houden, aangezien Henri zo slim was geweest zijn camera bovenop de berg te laten liggen.
Verderop hebben we bij een zonnende Ier (hoe vaak zie je dat?) nog wat water gevraagd en zijn we richting Sneem gelopen. We moesten ook nog dwars door de koeien. Die gaan dus echt niet net zoals schapen opzij.
In Sneem aangekomen hebben we lekker gelunchd. Heel uitgebreid, handig zo'n winkeltje om de hoek! Daarna werd het een soort Peking Express. Dit was nodig, omdat er geen bus reed in dat gehucht en wij toch de volgende dag de trein van Killarney naar Cork moesten halen. We deelden ons zelf op in twee 'teams' en begonnen met liften. Daphne en Henri hadden meteen al een lift te pakken! En Martine en ik maar drie verschillende strategische plekken geprobeerd om dat dorp uit te komen! Eindelijk na een uur stope een vrouw, die haar kind van school ging halen. Ze kon ons niet naar Kenmare (de volgende noemenswaardige plaats) brengen, maar wel op een zeer taktische kruising in the middle of nowhere afzetten. Dat durfden we wel aan, want we waren dat dorp Sneem nu ook echt wel zat. Afgezet over een brug, hadden we inderdaad twee minuten later de volgende lift te pakken! Nu we midden in het 'niks' stonden waren we blijkbaar zieliger. Dus Martine en ik belandden even later ook in Kenmare, waar we dus Daphne en Henri weer tegenkwamen, die daar inmiddels gestrand waren! Via een taktische zet, kaapten Martine en ik de volgende lift voor hun neus weg richting Killarney. Dit was een taxi-chauffeur buiten dienst. Supermooi door de bergen kwamen we dan weer terug in Killarney, waar we alvast de camping regelden. Gelukkig wilden ze hier wel tenten hebben. Daphne en Henri waren er driekwartier later ook en konden we heerlijk genieten van onze laatste maaltijd voor de tent!

Vrijdag dachten we nog even Killarney te gaan bekijken, maar er was dus echt niets te zien. Dan maar op het station hangen, tot de trein naar Cork kwam.
In Cork aangekomen waren we na twee minuten lopen al bij ons hostel. Even de stad ingeweest en daarna onze kamer ingetrokken. 's Avonds bij de Chinees gegeten, die heel snel was in opdienen. Daarna naar een uitzichtspunt over de stad gelopen en via de Heiniken naar onze eerste pub. Die had geen live-muziek, dus zijn we verder gaan zoeken. Uiteindelijk eentje gevonden! Deze pub had niet alleen live-muziek, maar ook een heel erg dronken man, die duizend keer de hand wilde schudden en onverstaanbaar Iers of Engels? sprak. Gelukkig waren er ook leuke mensen.

Zaterdag lekker uitgeslapen en de stad ingegaan. Echt veel bezienswaardigheden waren er niet en we wilden echt niet naar het botermuseum. Henri en ik zijn toen nog richting het park met Public Museum gelopen, maar die bleek gesloten. Wel lekker gelunched en uiteindelijk naar een cricketwedstrijd gekeken. Snapte er echt heel weinig van.
's Avonds in een heel goed Italiaans restaurant gegeten en vroeg terug naar het hostel gegaan. Er zou die avond namelijk niet echt live-muziek zijn, had Daphne die middag al uitgezocht. (die laat gewoon een pubeigenaar de halve stad afbellen..:-))
Hebben we heel leuk spelletjes zitten doen op onze kamer en zijn we vroeg gaan slapen.

Zondag hebben we nog wat rondgehangen in de stad en ergens een bakkie gaan drinken en krantje lezen, want het was gewoon gaan regenen!
's Middags de taxi naar het vliegveld en weer terug naar Nederland. Voor je het weet zit je alweer in de trein naar Leiden en kan je je tas weer uitpakken, voordat de werkweek weer begint.

Maar ja, de Kerry Way is bij mij wel op 2 geeindigd! Dus het was een supervakantie!

Top 5 wandelpaden tot nu toe gelopen aan de andere kant van de Noordzee:

1. West Highland Way (Schotland)
2. Kerry Way (Ierland)
3. Wicklow Way (Ierland)
4. Pembrokeshire Coast Path (Wales)
5. Speyside Way (Schotland)

Top 5 steden, die aan de vakanties vastgeplakt zaten:

1. Glasgow
2. Edinburgh
3. Dublin
4. Cardiff
5. Cork